Nee is een volle zin
Het lijkt een onschuldig beeld: een bruid die net haar trouwtaart aansnijdt, krijgt de taart in haar gezicht geduwd. Of een fotoshoot bij het zwembad, waar de bruidegom zijn bruid plotseling in het water duwt.
Iedereen lacht en juicht. Maar achter de humor schuilt iets anders: vernedering, disrespect en de collectieve boodschap dat een grens niet telt.
De dramadriehoek in actie
Kijk hoe de dramadriehoek zich hier ontvouwt:
- De dader: de bruidegom die zijn partner belachelijk maakt.
- Het slachtoffer: de bruid die machteloos achterblijft, vaak zichtbaar geschrokken.
- De redder: de groep die lacht en juicht. Hun reactie lijkt steun, maar bevestigt in feite het script: dit hoort erbij, stel je niet aan.
Het resultaat? Een vrouw die zich niet veilig voelt bij degene die ze het meest zou moeten kunnen vertrouwen. En een man die leert dat macht en vernedering worden geaccepteerd zolang de groep meedoet.
(En ja, de rollen kunnen ook omgedraaid zijn: soms is de vrouw de dader en de man het slachtoffer.)
Van grap naar misbruik
Deze dynamiek zien we niet alleen in humoristische rituelen. In zijn meest pijnlijke vorm speelt ze ook bij seksueel misbruik.
Kinderen die vaak niet gezien of gehoord worden, raken in verwarring als ze opeens wél aandacht krijgen – maar tegen een prijs. De grens wordt overschreden, en de erkenning wordt vermengd met schaamte en shock.
Het kind leert:
- Ik krijg alleen aandacht als ik mijn grens opgeef.
- Ik moet zwijgen om dat niet te verliezen.
Femicide begint klein
Deze scripts zijn niet onschuldig. Ze leggen de basis voor grotere vormen van geweld. Femicide – de moord op vrouwen door hun (ex-)partner – ontstaat nooit uit het niets.
Het begint bij collectieve patronen die we normaal zijn gaan vinden: kleine momenten van disrespect, van vernedering verpakt als humor. Elk moment zet het script verder vast: de één voelt zich machtig, gesteund door de groep, de ander leert te zwijgen en mee te bewegen.
Hoe de matrix zich voedt
Dit is hoe de matrix zich in stand houdt: door momenten die speels lijken, maar in werkelijkheid het veld van disrespect, macht en afhankelijkheid voeden.
Wat wij “leven” noemen, is vaak het afspelen van oude programma’s. Ze draaien op de achtergrond en sturen ons denken, voelen en doen.
Het opruimen van programma’s
Een programma is geen natuurwet. Net als software kan het worden verwijderd of vervangen. Ik neem die codes waar en kan ze samen met jou wissen.
Tijdens mijn webinar op 2 oktober laat ik je zien hoe je deze scripts kunt opsporen en loslaten. Zo komt er ruimte voor jouw Essentie, en krijgt jouw ‘nee’ weer gewicht.
Reacties